Pomimo pozytywnych zmian jakie zachodzą w społeczeństwie na temat oceny zjawiska przemocy domowej w dalszym ciągu jednym z czynników ryzyka jest brak wiary osobom, które ujawniają, że doświadczają przemocy. Jednocześnie coraz częściej dostrzega się potrzebę wsparcia osób doświadczających przemocy domowej i zwraca się uwagę na ich specyficzne potrzeby.
Takie podejście cieszy i daje nadzieję nam specjalistom do coraz skuteczniejszego przeciwdziałania przemocy domowej. Nie mniej jednak dużą bolączką, zwłaszcza osób mieszkających na wsiach i małych miastach, gdzie wsparcie często jest oddalone, a przez to trudniej osiągalne, są funkcjonujące postawy, przekonania i stereotypy niejako przyzwalające na przemoc. Oczywiście, oburzają nas „medialne przypadki krzywdzenia”, zwłaszcza małych dzieci, kręcimy głową i mówimy: „jak tak można?”, tymczasem u sąsiada dzieci też są krzywdzone – to, z kolei dostrzec trudniej. Wyświetlają się nam w głowie powiedzenia typu: „brudy pierze się w domu”, „jak chłop nie bije, to babie wątroba gnije”, „dzieci i ryby głosu nie mają”. Dodatkowo pojawiają się myśli, przecież to sąsiad, zaraz pogodzą, dogadają a ja będę mieć problem. Otóż z przemocy nie wychodzi się samodzielnie. Doświadczenie przemocy jest tak głęboko raniące, że żeby się od tego wyzwolić potrzeba pomocy innych: - sąsiada, który powie, tak nie można, instytucji, które pomogą ustalić kroki do zmiany, specjalisty w postaci psychologa czy psychoterapeuty, z którym można nauczyć się nowych sposobów reagowania na krzywdzenie, stawiania granic i pozbycia się wyrzutów sumienia, że ratuję siebie i dzieci niejako kosztem mojej rodziny, bo wiąże się to z ujawnieniem krzywdziciela i być może narażeniem go na różnego rodzaju konsekwencje, nie tylko prawne, ale również społeczne.
Praca z psychologiem i psychoterapeutą pozwala na zdobycie umiejętności dostrzegania przejawów przemocy a tym samym uczy stawiania granic i dbania o swoje bezpieczeństwo. Brak umiejętności ochrony siebie i „podatność” na zranienia może być związana z zaburzoną sferą emocjonalną. Bywa, że w kontekście kobiet, mówi się o powielaniu przez nie nieadaptacyjnych zachowań w postaci wchodzenia po raz kolejny w bliskie związki z osobami stosującymi przemoc, pomimo posiadania takiego doświadczenia przeszłości. Czasem też brak zmiany związany jest ze strategią przetrwania. Osoby, które są krzywdzone całą swoją siłę i moc kierują na przetrwanie i przeczekanie krzywdzenia. Tym sposobem nie starcza im już siły na działania zmierzające do zmiany swojej sytuacji. Dlatego też tak ważne jest budowanie sieci wsparcia i docieranie z pomocą do jak największej liczby osób potrzebujących, najbliżej ich miejsc zamieszkania jak to tylko możliwe.
Na te potrzeby z powodzeniem odpowiadają fundacje i stowarzyszenia realizując nieodpłatne formy pomocy.
Troska o profesjonalne wsparcie udzielane przez doświadczonych specjalistów zajmuje ważne miejsce zarówno w teorii, jak również w praktyce psychologicznej i psychoterapeutycznej. Jest także przedmiotem badań oraz analiz. Wyniki badań dostępne są w literaturze. Jednak przemoc karmi się milczeniem, a dzielenie się cierpieniem, powoduje, że staje się ono łatwiejsze do zniesienia. Już samo wypowiedzenie trudności otwiera w człowieku inną perspektywę. Często osobom krzywdzonym wydaje się, że nikt ich nie zrozumie i muszą same znosić swój los. Tym czasem swoją pracą zachęcamy do ujawniania trudności, tylko wtedy kiedy się powie o problemie można z nim coś zrobić. Zachęcamy również żeby osoby, które widzą krzywdzenie reagowały na miarę swoich możliwości – zgłaszały anonimowo organom, albo chociaż przekazały ulotkę o miejscach nieodpłatnego wsparcia. Razem możemy więcej!
Tytuł zadania publicznego: „Godność i Wolność 2023-2025”
Zadanie publiczne dofinansowane ze środków z budżetu Województwa Mazowieckiego. Zrealizowano w ramach Wojewódzkiego Programu Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych oraz Przeciwdziałania Narkomanii Województwa Mazowieckiego
